پاکستان ولې نه غواړي په افغانستان کې امن راشي؟؟؟؟؟

پاکستان په لاندې دلایلو نه غواړي ترڅو په افغانستان کې یو مقتدر حکومت منځ ته راشي:

لومړۍ: د افغانستان هیڅ حکومت هم د ډیورنډ کرښه په رسمیت نه ده پیژندلې او پښتونستان انګریزي ښکیلاک په زور سره له افغانستان څخه بېل کړی دی پاکستان ویره لري که چېرته په افغانستان کې یو مقتدر او توانا حکومت منځ ته ر اشي کېدای شي د پښتونستان موضوع را پورته کړي او دا کار د پاکستان لپاره د مرګ په مانا دی ځکه له یوې خوا هندوستان د پاکستان سر د کشمیر پر سر دښمني لري او له بلې خوا د افغانستان دښمني ورپه غاړه شي پاکستان به سختو ستونزو سره مخامخ شي او آن کیدای شي له منځه لاړ شي.

دوهم: افغانستان د پاکستاني توکو او تولیداتو لپاره ښه مارکېټ دی دلته په افغانستان کې په وارداتي توکو باندې کوم کنټرول نشته هر نوع بې کیفیته اموال په افغانستان کې پلورل کیدای شي او د پاکستاني جعل کاره کمپنیو لپاره یو طلایي چانس دی ،نو که چېرته په افغانستان کې یو مقتدر حکومت منځ ته راشي چې خپله اقتصادي پالیسی ولري پا کستان هغه د ځان په زیان بولي او فکر کوي چې دوی به دا مارکېټ له لاسه ورکړي نو په هر ممکنه وسیله هڅه کوي په افغانستان کې د ملي حکومت جرړې وباسي او په افغانستان باندې جنګ او بی ثباتي ور وتپي.

فرزند خوانده گی

فرزند خوانده گی

تبنی یا فرزند خواندگی در سیستم حقوقی اکثریت کشور های جهان وجود دارد ، تبنی آن است که یک شخص کودک نوزاد را که فرزند او نیست ، به فرزندی بگیرد . چنانچه فرزند خواندگی در ترمینولوژی حقوق چنین تعریف گردیده است : " فرزند خواندگی یک عمل حقوقی است که ، موجب پیدایش رابطه فرزندی صوری بین دو شخص می شود ، که یکی را فرزند خواه و دیگری را فرزند خوانده گویند و رابطه مزبور را فرزند خواندگی گویند . "[1]

فرزند خواندگی در صورتی که توسط قانون به رسمیت شناخته شده باشد نوع قرابت را ایجاد می کند ،که یک رابطه حقوقی مصنوعی است نه طبیعی . فرزند خواندگی در اسلام پذیرفته نشده ؛ زیرا اسلام آنعده حقوق را به رسمیت می شناسد و می پذیرد که ریشه طبیعی داشته باشد و با خلقت انسان همگام به وجود آمده باشد و از طرفی هم این نوع رابطه یک رابطه مصنوعی است زیرا این رابطه ناشی از قرابت نسبی و رضاع نبوده و هیچ اثر حقوقی از خود به جا نمی گذارد .

کشور هایی که اساس قوانین آنها را احکام دین مقدس اسلام تشکیل می دهد و بر مبنای آن استوار باشد فرزند خواندگی را به رسمیت نمی شناسد . چنانچه افغانستان یک کشور اسلامی است ، بنابر این قوانین افغانستان نیز آن را مشروعیت نمی دهد ، که ماده 228 قانون مدنی در این مورد چنین صراحت دارد :

" شخصی که نسب وی معلوم بوده و به صفت فرزند خوانده شود ، آثار ثبوت نسب از قبیل نفقه اجرت ، حضانت ، میراث ، حرمت مصاهره و حرمت ازدواج مطلقه بر آن مرتب نمی گردد . " [2]

نظر به ماده فوق دیده میشود که تبنی هیچ نوع آثار حقوقی را ایجاد نمی کند ، پس تبنی در کشور ما نیز مشروعیت ندارد .

اکنون نظری می اندازیم برسیر تاریخی تبنی ، و اینکه چگونه از بین رفته است :

فرزند خواندگی در دوران جاهلیت و قبل از اسلام در میان مردم عرب رواج داشت و اعراب مانند سایر ملت ها در آن زمان افراد بیگانه را به خانواده و نسب و طایفه خود ملحق می کردند و هر کس را که می خواستند از این طریق به فرزندی خود قبول می کردند . هرگاه شخصی تصمیم می گرفت که جوانی را به فرزندی خود قبول کند ، این مساله را به اطلاع مردم محل می رساند و پس از اعلام فرزند خواندگی ، آن جوان به صورت فرزند اصلی خانواده در میامد و از تمام حقوق و مزایای آن خانواده بر خوردار میشد و در کلیه خوبی ها و بدی ها و ضرر و زیان آن خانواده سهیم می گردید و از تمام حقوق آن خانواده بر خوردار میشد .

Brief information about Afghanistan

Afghanistan, (which literally means Land of the Afghan) is a mountainous land-locked country located in Central Asia. It has a history and culture that goes back over 5000 years. Throughout its long, splendid, and sometimes chaotic history, this area of the world has been known by various names. In ancient times, its inhabitants called the land Aryana. In the medieval era, it was called Khorasan, and in modern times, its people have decided to call it Afghanistan. The exact population of Afghanistan is unknown, however, it is estimated to be somewhere close to 32 million.

Legal Words

Abatement:
Reduction or rebate of an amount owed, usually by agreement with the person to whom the debt is owed. Debts or claims may be abated pro rata if there is not enough money to meet them all.

Ab initio:
(Latin) from the beginning.

Acceptance:
One of three requirements for a valid contract under common law (the other two being offer and consideration). A contract does not become legally binding until one party has made an offer and the other party indicates his readiness to accept the terms of the offer. Acceptance must be unconditionally communicated to the offeror while the offer is still open. Acceptance of an offer can, in certain circumstances, be implied by conduct.